Rekolekcje wielkopostne – ks. Piotr Studnicki
Rekolekcje wielkopostne w Parafii św. Michała na Mokotowie w Warszawie prowadzi w dniach 17-20 marca 2024 r. ks. Piotr Studnicki, kierownik Biura Delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży.
Rozważanie 1 ⤵
“W czasie tych rekolekcji chciałbym podjąć temat grzechu i przestępstwa wykorzystania seksualnego małoletnich we wspólnocie Kościoła. (…) Mam nadzieję, że ten czas rekolekcji, w którym będziemy mówić otwarcie o krzyżu, swoim osobistym, ale też tym krzyżu wspólnotowym, będzie czasem, kiedy na nowo zobaczysz Jezusa, który jest bardzo blisko Ciebie, żeby Cię przez tą życiową krzyżową drogę przeprowadzić.”
Rozważanie 2 ⤵
“W tym krzyku [biblijnej] Zuzanny możemy usłyszeć krzyk wielu osób skrzywdzonych przez nadużycie władzy, skrzywdzonych przez wykorzystanie seksualne, czy to jako dzieci, jako osoby małoletnie, czy też – jak w tym przypadku – jako osoby dorosłe, ale zależne i przez to bezbronne. (…) Żeby zdać sobie sprawę z tego dramatu, z tej traumy, trzeba zacząć od wysłuchania historii osób, które w ten sposób zostały skrzywdzone. (…) Dla nas wierzących słuchanie skrzywdzonego człowieka jest także sposobem poznawania Jezusa Chrystusa. Jeśli my słyszymy o takim złu i się zastanawiamy, gdzie był, gdzie jest Bóg w tym wszystkim, jak to możliwe, że to się dzieje, to odpowiedź jest tylko jedna: Bóg jest w człowieku skrzywdzonym. (…) Musimy mieć odwagę i cierpliwość, i pokorę słuchania osób skrzywdzonych. (…) Musimy się uczyć reagować na krzywdę. (…) Historia [biblijnej] Zuzanny przypomina, że Bóg jest zawsze po stronie skrzywdzonych i wcześniej lub później upomni się o nich. (…) Nam bardzo potrzeba takich ludzi – duchownych i świeckich – którzy mają odwagę Daniela, szukania prawdy, szukania sprawiedliwości i stawania po stronie tych, którzy są skrzywdzeni.”
Rozważanie 3 ⤵
“Niesamowite jest to, że Józef, który na kartach Ewangelii nie wypowiedział ani jednego słowa, tak wiele “mówi” o ochronie dziecka i tak bardzo inspiruje nas do działań, które służą ochronie najmłodszych, najbardziej bezbronnych.”
Rozważanie 4 ⤵
“Czyn grzeszny, przestępczy jednego, drugiego, trzeciego rzuca cień na całą wspólnotę Kościoła. Dlatego nas zawstydzają grzechy i przestępstwa wykorzystania seksualnego, których dopuścili się niektórzy duchowni, zakonnicy. Co mamy z tym zrobić? Jak przeżyć to poczucie wstydu, żeby ono nas nie zniszczyło? (…) Jeśli nie uciekniesz przed tym poczuciem wstydu i bólu, jeśli to wewnętrznie przyjmiesz, jeśli nie uciekniesz przed człowiekiem cierpiącym, nie zamkniesz na niego oczu i uszu, to cierpienie drugiego przemieni cię, uczyni bardziej współczującym, uczyni współcierpiącym, uczyni cię bliźnim, uczyni cię miłosiernym Samarytaninem. Gdy cierpi jeden, współcierpią wszyscy. Taka jest tajemnica Kościoła. (…) W naszej wspólnocie jest wielu, naprawdę wielu zranionych, którzy potrzebują twojej duchowej bliskości, twojej cierpliwości i czułości, twojego duchowego towarzyszenia, twojej modlitwy, twojej komunii świętej przyjętej za innych, żeby zdrowieli, żeby wytrwali, żeby w naszej wspólnocie odnaleźli bliskość.”