Nabożeństwo pokutne inspirowane treścią Listu do Ludu Bożego
Nabożeństwo pokutne w Diecezji Płockiej
w intencji ofiar nadużyć w Kościele katolickim
14 września 2018 r.
(teksty modlitewne inspirowane są treścią Listu papieża Franciszka do Ludu Bożego)
1. Wystawienie Najświętszego Sakramentu. Okadzenie.
Pieśń: Pójdź do Jezusa, do niebios bram.
2. Wprowadzenie
Panie Jezu, obecny w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, chcemy trwając na modlitwie przed Tobą wsłuchać się razem w słowa Twojego Namiestnika na ziemi. Papież Franciszek w swoim Liście do Ludu Bożego z dnia 20 sierpnia 2018 roku napisał: „«Gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki» (1 Kor 12, 26). Te słowa św. Pawła rozbrzmiewają mocno w moim sercu, gdy po raz kolejny stwierdzam cierpienie wielu nieletnich z powodu wykorzystywania seksualnego, władzy i sumienia popełnianych przez znaczną liczbę księży i osób konsekrowanych”.
W czasie, gdy cały Kościół katolicki przeżywa ogromne cierpienie z powodu wielu nadużyć duchownych, którzy stali się powodem zgorszenia nie tylko dla nieletnich, gromadzimy się przed Tobą Panie, który cierpisz po raz kolejny przez grzechy ludzi Kościoła – Twojego Mistycznego Ciała. Wyrażamy nasz wstyd, ból i upokorzenie. „Gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki” – te słowa Apostoła Narodów z początku papieskiego listu uświadamiają nam, że każdy grzech kardynała, biskupa, kapłana, diakona, siostry zakonnej, brata czy nowicjusza zakonnego sprawia ogromne cierpienie dla wszystkich członków tej pięknej wspólnoty, jaką jest Kościół katolicki. Przepraszamy dziś za nadużycia seksualne, władzy i sumienia, spowodowane przez ludzi Kościoła.
Dzisiaj, w święto Podwyższenia Krzyża, wpatrujemy się szczególnie w drzewo krzyża Chrystusa, to samo drzewo, które trzymał w swych dłoniach ze czcią przed swoją męczeńską śmiercią bł. abp Antoni Julian Nowowiejski, a my tak łatwo zapomnieliśmy o jego ofierze za naszą diecezję. Patrzymy na to samo drzewo, na które wielokrotnie patrzył św. Stanisław Kostka, patron obecnego roku, który swoją czystość chłopięcą, a potem nowicjacką potrafił przeżywać w duchu radości i umartwienia, a my tak łatwo tłumaczymy niekiedy każdy upadek w tej sferze. Patrzymy na to samo drzewo krzyża, które św. Faustynę Kowalską zadziwiało prostotą Bożego Miłosierdzia, a my zbyt łatwo ulegaliśmy pokusie lekceważenia ciężkich grzechów kapłanów i sióstr zakonnych.
Dlatego dziś, przed Panem naszych sumień, ze wstydem powtarzamy słowa kard. Josepha Ratzingera z pamiętnej Drogi Krzyżowej z rzymskiego Koloseum w 2005 r.: „Panie, Twój Kościół często wydaje się być tonącą łodzią, łodzią, która z każdej strony nabiera wody. Na Twoim polu widzimy więcej chwastów niż pszenicy. Ubrudzone odzienie i twarz Twojego Kościoła wprawiają nas w zakłopotanie. A jednak to my sami je ubrudziliśmy! To my zdradzamy cię raz za razem, po wszystkich naszych górnolotnych słowach i szerokich gestach. Miej miłosierdzie dla swojego Kościoła; także w nim ciągle trwa upadek Adama. Gdy upadamy, pociągamy Cię na ziemię, a szatan śmieje się, bo ma nadzieję, że już nie podniesiesz się z tego upadku; ma nadzieję, że pociągnięty w dół upadkiem Twojego Kościoła pozostaniesz leżący i bezsilny. Ale Ty podniesiesz się ponownie”.
3. Pieśń
1. Zmiłuj się nade mną w miłosierdziu swoim
spojrzyj z miłością i z grzechów mnie obmyj.
Refren: Jezu, ufam Tobie Miłosierny Boże
Jeszcze raz mi przebacz, błagam Cię w pokorze.
2. Daj mi serce nowe i radość sumienia.
Przywróć nadzieję Twego przebaczenia.
3. Dawnych naszych grzechów nie pamiętaj, Panie.
Wspomnij na Twoje wielkie zmiłowanie.
4. Przebłagania
List papieża Franciszka do Ludu Bożego musi być czytany na kolanach. Dziś jak nigdy wcześniej w historii Kościoła katolickiego powinno nam wszystkim towarzyszyć poczucie wstydu i pokory, bo zabrakło go wtedy, gdy trzeba było je wyrażać. Dlatego w duchu modlitwy i żalu czytamy przed Panem słowa papieskiego wyznania grzechów. Niech będą one i naszą modlitwą. Po każdym wezwaniu powtarzamy wspólnie: Przepraszamy Cię, Panie!
a) Za świętokradcze sprawowanie i przyjmowanie sakramentów świętych, szczególnie Najświętszego Sakramentu Ołtarza – Przepraszamy Cię, Panie!
b) Za to, że nie potrafiliśmy i nadal jeszcze nie potrafimy „cierpieć z cierpiącymi” i nazywać grzechu po imieniu – Przepraszamy Cię, Panie!
c) Za to, że nie działaliśmy w porę, rozpoznając rozmiary i powagę szkód i ran spowodowanych w tak wielu ludzkich sercach; za to, że zlekceważyliśmy i opuściliśmy „maluczkich” – Przepraszamy Cię, Panie!
d) Za postawę klerykalizmu, na którą przyzwalali kapłani i świeccy – Przepraszamy Cię, Panie!
e) Za cierpienie nieletnich z powodu wykorzystywania seksualnego, różne nadużycia księży i osób konsekrowanych w całym Kościele, a zwłaszcza w naszej diecezji – Przepraszamy Cię, Panie!
f) Za rany, które się nie mogą zabliźnić i za cierpienie ofiar, które jest skargą, wznoszącą się do nieba – Przepraszamy Cię, Panie!
g) Za to, że zbyt łatwo szafowaliśmy słowami przebaczenia, a zbyt mało pokutowaliśmy za grzechy – Przepraszamy Cię, Panie!
h) Za ukryty egoizm i materializm w działaniach duszpasterskich – Przepraszamy Cię, Panie!
i) Za gorycz, nieufność, zniechęcenie, oraz podejrzliwość – Przepraszamy Cię, Panie!
j) Za kapłanów i osoby zakonne, którzy sprzeniewierzyli się powołaniu i porzucili służbę Bogu i Kościołowi – Przepraszamy Cię, Panie!
5. Śpiew
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami!
Od powietrza, głodu, ognia i wojny, wybaw nas Panie!
Od nagłej a niespodziewanej śmierci, zachowaj nas Panie!
My grzeszni, Ciebie Boże prosimy, wysłuchaj nas Panie!
Jezu, przepuść! Jezu, wysłuchaj! O Jezu, Jezu, Jezu, zmiłuj się nad nami!
Matko, uproś! Matko, ubłagaj! O Maryjo, Maryjo Matko Boża, przyczyń się za nami!
Wszyscy Święci i Święte Boże, módlcie się za nami!
6. Psalm pokutny
Z wiarą i nadzieją uciekamy się do Bożego Miłosierdzia. Nie pozostaje nam nic innego, jak pokutować i pościć, ale też prosić Boga, by dał nam „serce nowe”. Wsłuchani w głos Piotra naszych czasów powtarzamy słowa Psalmu pokutnego:
Śpiew Psalmu 51 (na dwa chóry)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź nieprawość moją.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość moją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
Abyś okazał się sprawiedliwy w swym wyroku *
i prawy w swoim sądzie.
Oto urodziłem się obciążony winą *
i jako grzesznika poczęła mnie matka.
A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, *
naucz mnie tajemnic mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, *
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
Spraw, abym usłyszał radość i wesele, *
niech się radują kości, które skruszyłeś.
Odwróć swe oblicze od moich grzechów *
i zmaż wszystkie moje przewinienia.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Uwolnij mnie, Boże, od kary za krew przelaną, †
Boże, mój Zbawco, *
niech sławi mój język sprawiedliwość Twoją.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *
odbuduj mury Jeruzalem.
Wtedy przyjmiesz prawe ofiary: dary i całopalenia, *
wtedy składać będą cielce na Twoim ołtarzu.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
7. Konferencja ascetyczna o wartości pokuty i umartwienia w życiu chrześcijańskim, szczególnie kapłańskim (10-15 minut).
8. Modlitwa św. Teresy od Dzieciątka Jezus o uświęcenie kapłanów
O Jezu, wiekuisty Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może zaszkodzić. Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała. Zachowaj czystymi ich wargi, które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią. Zachowaj czystymi ich serca naznaczone wspaniałą pieczęcią Twojego Kapłaństwa. Spraw, aby wzrastali w miłości i wierności Tobie, chroń ich przed zepsuciem i skażeniem tego świata. Wraz z mocą przemiany chleba i wina udziel im również mocy przemiany serc. Błogosław ich trudowi, aby wydał obfite owoce. Niech dusze którym służą, będą ich pociechą tu na ziemi, a także wieczną koroną w życiu przyszłym. Amen.
Św. Stanisławie Kostko – módl się za nami!
Św. Janie Mario Vianneyu – módl się za nami!
Św. Janie Pawle II – módl się za nami!