Kazanie – Dzień modlitwy i pokuty za grzechy wykorzystywania seksualnego (ks. Marcin Cholewa)
W pierwszy piątek Wielkiego Postu od kilku lat jako wspólnota Jezusowych uczniów jesteśmy zaproszeni, do modlitwy i do pokuty za grzechy wykorzystania seksualnego.
Modlitwa i pokuta to z punktu widzenia religijnego dwa niezwykle cenne lekarstwa, które Jezus pozostawił założonej przez siebie wspólnocie, Kościołowi. On był, jest i będzie wielkim Lekarzem, który z troską pochyla się nad każdym pokrzywdzonym, jak zrobił to w przypowieści miłosierny samarytanin.
Sam powiedział, że nie przyszedł do ludzi zdrowych, ale do tych, którzy się źle mają. Pragnął aby Kościół, wspólnota Jego uczniów, była prawdziwym szpitalem, miejscem, do którego mogą przyjść wszyscy słabi, chorzy i poranieni i którzy w tej wspólnocie otrzymają właściwą pomoc.
Niestety, w pewnym momencie, w tym Jezusowym szpitalu, miały miejsce straszne wydarzenia. Niektórzy z tych, którzy mieli leczyć, pomagać, zranili i skrzywdzili tych, którzy im zaufali, skrzywdzili ich także wykorzystaniem seksualnym.
Zamiast przynieść ulgę, stali się dla nich źródłem bólu i cierpienia. Widzimy to dziś wyraźnie i głęboko odczuwamy, dlatego wyrażamy skruchę. Przepraszamy za krzywdy, które zadali sprawcy Waszego cierpienia, ale też przepraszamy za krzywdy doznane od osób, które we wspólnocie Kościoła powinny dać wsparcie, pomóc w uzdrowieniu zranień, a były źródłem bólu i dodatkowych oskarżeń. Przepraszamy i za tych, którzy mając wiedzę, nie zareagowali we właściwy sposób, by do takich sytuacji nie dopuścić.
Mamy świadomość, że wiele osób skrzywdzonych wykorzystaniem seksualnym, mimo doznanych krzywd, niezrozumienia, wciąż jest we wspólnocie Kościoła i myśli o nim z troską. Dziękujemy za to świadectwo wiary.
Czasem słyszy się, że powinni o wszystkim zapomnieć. Trudno jednak zapomnieć, gdy konsekwencje doznanych w przeszłości krzywd są wciąż aktualnie i dają znać poprzez różne dolegliwości fizyczne, psychiczne czy duchowe. Powrót do zdrowia w takiej sytuacji to trudny, często wieloletni proces. Odbudowywanie własnej tożsamości, poczucia wartości i godności nie przychodzi łatwo.
Czasem słyszy się też, że zgłaszając przestępstwa pokrzywdzeni działali na szkodę Kościoła. Ale szkodę Kościołowi przynosi tylko to, gdy nie funkcjonuje zgodnie z wolą swojego Założyciela. Każda wyrządzona w nim krzywda jest bolesnym ciosem wymierzonym nie tylko skrzywdzonemu, ale także całej wspólnocie Kościoła oraz jego Założycielowi. O Kościół zaś na różne sposoby troszczą się ci, którym zależy, by funkcjonował tak, jak pragnie tego Jezus.
Dziś modlimy się, rozmawiamy z Jezusem o pokrzywdzonych. Prosimy Go, o nadzwyczajną interwencję, która pozwoli im szybko wyzdrowieć. My w wielu sytuacjach jesteśmy bezradni, ale On większy jest od nas i jest najlepszym specjalistą od leczenia najcięższych chorób, największego bólu. Rozmawiamy z Nim także o tym, co jeszcze należy zrobić, by Jego wspólnota uniknęła w przyszłości tego, co tak bardzo ją zraniło, by była bezpiecznym szpitalem, pomagającym w odzyskiwaniu zdrowia.
Mamy nadzieję, że modlą się i pokutują także sprawcy przestępstw, ale modlimy się i pokutujemy także my. Tego nauczyliśmy się od Jezusa. On przyjął cierpienie, przemienił je w ofiarę i złożył ją Ojcu za nas, zamiast nas, z powodu nas. On uczył, byśmy jedni drugich brzemiona nosili.
Na tym polega pokuta. Ona rozpoczyna swoje działanie w nas od żalu z powody zła, które zostało dokonane. Następny etap, to wysiłek, by naprawić to, co zostało zepsute. Pokuta ma i musi mieć swój ciężar i swój ból, bo ona ma pomóc w zrozumieniu sytuacji człowieka skrzywdzonego.
*
Panie Jezu, chcemy być mądrzejsi, chcemy być bardziej wrażliwi, chcemy być bardziej odpowiedzialni, chcemy bardziej wsłuchiwać się w Twój głos będąc we wspólnocie Twoich uczniów. Szukamy, Panie, Twojego oblicza, bo na nim widać kondycję twoich braci najmniejszych, a bardzo nam na nich zależy.
W czasie drogi krzyżowej Twoje oblicze było brudne, skrwawione i pobite. Ale była jedna ręka z czystą chustą, która podeszła do Ciebie i Twoje oblicze otarła. Chcemy, by w Twojej wspólnocie, w Kościele, było wiele takich wrażliwych rąk, bo tylko wtedy Twoje oblicze zajaśnieje i zajaśnieje oblicze Twoich braci najmniejszych. O to się także dziś modlimy i za to podejmujemy dzieła pokutne.
ks. Marcin Cholewa
delegat ds. ochrony dzieci i młodzieży
Archidiecezja Krakowska
24 lutego 2023 r.