Apel Jasnogórski (Rozważanie – ks. Łukasz Knieć)


W czwartek 18 lutego, w przeddzień Dnia modlitwy i pokuty za grzech wykorzystania seksualnego małoletnich, Apel Jasnogórski z modlitwą za osoby skrzywdzone poprowadził ks. Łukasz Knieć, duszpasterz pokrzywdzonych z diecezji opolskiej.

Jasna Góra, 18.02.2021

ROZWAŻANIE – APEL JASNOGÓRSKI

Matko Boża, Niepokalana, Najczystsza, pełna łaski. Kiedy stoimy tu przed Tobą i patrzymy na Twój jasnogórski obraz, konfrontujemy się z ranami na Twoim obliczu. W tych ranach wielu  odnalazło nadzieję. Skoro bowiem Matka Boża, Niepokalana, ma odwagę w takim miejscu jak to pokazać swoją ranę, to łatwiej uwierzyć i zaufać, że nasze niezagojone, bo od zawsze skrywane rany, gdy zostaną odsłonięte mogą boleć mniej; mogą pozwolić żyć od nowa – żyć naprawdę szczęśliwie.

W ten wieczór, przed ustanowionym przez Episkopat Polski dniem modlitwy i pokuty za grzech wykorzystania seksualnego małoletnich, jesteśmy z Tobą, Matko Kościoła, aby otwarcie mówić Ci o ranach, które zostały zadane we wspólnocie Kościoła. Wspólnota, która ma być matką, stała się miejscem niewypowiedzianej krzywdy wykorzystania seksualnego wielu jej dzieci i ludzi młodych, osób w stanie niepełnosprawności lub bezradności. Przeszywającym serce bólem matki – wiesz to najlepiej – jest patrzeć na cierpienia jej dzieci. Jesteśmy tu dzisiaj w ich sprawie, Matko współcierpiąca. Jesteśmy tu, by popatrzeć na rany Twojego oblicza. Jesteśmy, by przyznać, że we wspólnocie Kościoła niesiemy bliznę strasznego grzechu niektórych duchownych. Przynosimy Ci również te dzieci i tych młodych, których skrzywdzono w domach i wielu innych miejscach, gdzie powinny być chronione i otoczone opieką. Jesteśmy przed Tobą Matko Boża, by zrozumieć, że uzdrowienie przychodzi przez ból odkrycia tej rany. Jak uczy nas Ojciec Święty Franciszek, to jest nasza – przełożonych kościelnych, duchownych, konsekrowanych i świeckich – wspólna odpowiedzialność za ból naszych braci i sióstr zranionych na ciele i na duszy.

Nade wszystko chcemy w ten wieczór być, Matko Boża, przed Tobą we wspólnocie ze zranionymi. Chcemy przynieść Ci tych, którym grzech wykorzystania zabrał ufność do wspólnoty Kościoła, zasłonił dobroć i czułość Boga, oddalił od sakramentów; wlał w ich serca fałszywe przekonanie, że nie zasługują na miłość, że niosą w sobie winę, że nie są godni zaufania i zainteresowania. Przynosimy Ci ból ich zranień i choć ostatecznie trudno nam zrozumieć jego ogrom, to przychodzimy do Ciebie z nadzieją, że może on stać się przestrzenią spotkania z bólem, który i Ty w sobie nosisz.

Zranienie na Twoim obliczu, zranienie we wspólnocie Kościoła, który ma być matką i ból zranionych mogą dzięki łasce Twojego Syna stać się miejscem kojącego spotkania. Spotkania, które uzdrawia, przywraca do życia, do ufności, do prawdy o byciu kochanym.

Matko nasza, chcemy Cię dzisiaj prosić, aby to uzdrawiające spotkanie we wspólnocie ze zranionymi nieustanie się urzeczywistniało we wspólnocie Kościoła. Naucz nas, Matko Boża, współodczuwania, współcierpienia, które nam już nigdy nie pozwoli uciekać od tej rany. Naucz nas wszystkich – przełożonych kościelnych, duchownych, konsekrowanych i świeckich – wspólnoty ze zranionymi. Na Twój wzór, zraniona Matko Kościoła.

Data wpisu: 2021-09-07